Moe, maar erg blij!

Om 06.15 liep de wekker af en Janet sliep gewoon door. Veel kabaal gemaakt en toen werd ze nog niet wakker. Nadat Koen haar hand vastpakte werd ze toch maar wakker. Gauw ontbeten en wat jus d' orange en thee gedronken. Janet als eerste de douche in en toen was het tijd voor haar prinsessenjurk. Vol trots trok ze hem aan. Met ketting, armband en diadeem was het plaatje compleet. Ook wij netjes aangekleed (niet in prinsessenjurken). Alle cadeau's voor het tehuis meegenomen en naar de lobby gelopen.

Daar kwam onze chauffeur net aan en na wat heen en weer gepraat werd er nog een taxi gebeld. Wij vertrokken samen met de tolk naar Montero. En onze contactpersoon, advocaat en een vrouw van de kinderbescherming zouden volgen.

Om 9.20 waren we bij het rechtsgebouw. Netjes op tijd dus. Alleen verstreek de tijd en waren de anderen er nog niet. Uiteindelijk om 09.50 kwamen ze. Helemaal niet gehaast of zo. Ze waren zelfs nog gestopt om drinken en iets lekkers te halen.

Tien uur was het dan zover en gingen we naar binnen. De zitting zelf duurde bijna een half uur. De rapporten van de psycholoog en sociaal werkster werden voorgelezen. En ook werd de definitieve uitspraak gedaan. Een moment waar wij natuurlijk op gewacht hebben (officieel duurt het nog 3 dagen voordat de uitspraak definitief is maar dat is een formaliteit)

Daarna werden we gefeliciteerd en mochten we zelfs foto's maken. Ook met de rechter erop en alle andere belangrijke mensen. Erg fijn voor Janet, zodat ze dit later kan terug zien. We kregen allemaal te drinken en een soort van empanada. En daarna konden we pas echt gaan.

Op naar het kindertehuis om onze donatie af te geven. En Janet bewust afscheid te laten nemen. Haar vaste verzorgers waren aanwezig. En na even de kat uit de boom gekeken te hebben gaf Janet een knuffel en kus aan hun. Het verliep allemaal rustig, aangezien we in een aparte kamer gezet werden. Ook daar weer wat gedronken en een koekje gekregen. ze waren blij met de spullen die we gegeven hebben en ook de ingelijste foto was een goed idee om te geven. Ze hebben namelijk een muur waar alle koppels ingelijst hangen met hun kindje. Na een hoop gezwaai en dag dag gingen we weer weg.

Inmiddels was het 12.30 en reden we terug naar Santa Cruz. Best druk onderweg en nog gestopt om te pinnen. Dus uiteindelijk om 13.45 in het hotel. Toen nog lunchen samen met onze contactpersoon en om 15.15 eindelijk op onze kamer. Even neergeploft op het bed met zijn drietjes. Best vermoeiend zo'n dag. En natuurlijk ook wat emotionele ontlading.

Nu aan de wijn om het te vieren. en over een uurtje naar bed. Morgen gaan we met het andere stel naar de zoo.

Verder qua procedure zitten we nu in de wacht. In de komende dagen gaat het een en ander vertaald worden en komen er nog enkele documenten. Daarna beginnen de volgende bezoeken bij de verschillende autoriteiten om alle documenten aan te vragen (Boliviaans ID kaart, reismachtiging, NL paspoort,etc,etc,etc). Het gaat nog wel even duren voordat we terugkomen. Gelukkig is er in en om Santa Cruz wel het een en ander te beleven!

We kunnen nu gaan en staan waar we willen. We zijn wel oproepbaar aangezien het kan voorkomen dat we ergens binnen 1 uur moeten zijn voor de procedure... (die Bolivianen nemen alle tijd, maar als er iets van ons verwacht wordt gaat het wel op stel en sprong. En owee als je te laat bent)

Groetjes,
Koen, Mariska en Janet ... Mathijssen Van Putten

TIRED, BUT HAPPY

To the alarm went off and 06.15 Janet slept normally. Made a lot of noise and when she was not awake. Koen grabbed her hand after she was awake anyway. Quick breakfast and some orange juice and tea. Janet first in the shower and then it was time for her princess dress. Proudly, she pulled him. With necklace, bracelet and tiara was complete the picture. We too neatly dressed (not in princess dresses). All gifts for the home and taken to the lobby walked.

Since our driver was great and after some back and forth conversations were still called a taxi. We left with the interpreter to Montero. And our contact person, a woman lawyer and the child would follow.

At 9.20 we were at the courthouse. Right on time so. Only time went by and the others were not there yet. Eventually they came to 09.50. No hurry or anything. She had even stopped to drink and a treat to get.

Ten hours was the big day and we went inside. The trial itself lasted almost half hours. The reports of the psychologist and social worker were read. And, the final ruling. A moment of course we have been waiting (still officially takes three days before the final verdict, but that is a formality)

Then we were congratulated and we could even take pictures. Even with the judge and all other important people. Very fine for Janet, so she can look back later. We all got to drink a type of empanada. And then we could really go.

On to the orphanage donation to our issue. And Janet conscious farewell to take. Her regular caregivers were present. And just after the cat from the tree looked to have given Janet a hug and kiss to them. It all went quiet as we were put in a separate room. And yet again been given a drink and a biscuit. they were happy with the things that we have given and the framed photograph was a good idea to give. They are having a wall hanging framed all couples with their child. After a lot of waving and day day we went away again.

By now it was 12:30 and we drove back to Santa Cruz. Very busy road and even stopped to pins. So finally, at 13.45 in the hotel. Then lunch with our contact at 15:15 and finally in our room. Geploft down here on the bed with the three of us. A pretty exhausting day. And of course some emotional release.

Now to the wine to celebrate. and about one hour to bed. Tomorrow we go with another couple at the zoo.

Furthermore, both procedure we are now on hold. In the coming days, it duly translated and move some documents. Then begin the following visits to the various authorities to release all documents to request (Bolivian ID card, travel permission, U.S. passport, etc, etc, etc). It will take a while before we come back. Fortunately, in and around Santa Cruz have a thing to do!

We can go wherever we want. We can be recalled because it may prevent us from anywhere within one hour should be the procedure ... (Which all Bolivians to take time, but if something is expected of us it is offhand. And mind you when you're late)

Regards,
Koen, Mariska and Janet ... Mathijssen Van Putten